دلنوشته
07 دی 1399 توسط فقط خدا
دلنوشته
زهرای من” رفتی،غمت تا ابد باماست. بانوی من” تو نمونه ای از یک انسان کاملی"تمام نیکی های هستی در تو میتوان دید. توشایسته بهترین نامهای” مادرزخمی دل
ای مادر رنج دیده، طفلانت رو سپردی به خدا ودر اوج جوانی شهادت را برگزیدی ”
ای بانوی من علی از تو یاد کند، چه کند؟ جز به سر چاه رود دردل کند
مردمان با توچه کردند؟ که علی گریه کن بر سر چاه رفت دلتنگی رو ابراز کرد،
ظلم دوران جهالت تا کی بیداد میکند،ای خدا
ای خانم من “ای بانوی من” چادرت غیر خاکی آغشته به خون شده، غرق به خون شده ای ،،آتش زدن نامردان دوران دل چاک چاک اهل دوستدارانت را ،تو ای سر ور من چه گویم: در وصف شما که هر چه گفته اند کم است. درد غم پدررا تحمل نمودی،ولی دلداریت نکردن وزخمت زدند.
#به_قلم_خودم
زهرا امیری مدرسه بنت رسول (ص)
پایه اول