معبود من
10 اردیبهشت 1401 توسط فقط خدا
نیایش
معبود من
تو را سپاس گویم ، بر باب آسان دیدن دنیایی که چشمانش فریبنده است
رهایم مکن که گر کنی حقیرم مسکین
پروردگارم
عاشقانه های مرا بر نام زیبایت
بنویسند با قلمهای از طلا
که این بنده سرپا تقصیر همی گوید الهی راضین به ارضک وتسلیما به امرک
لذت بندگی همی بس که چون تشنه محبت دوچندان توام
ریسه زندگی مرا با تار پود اهل بیت ( ع) محشور گردان
سکرات مرگم را نامی نام تو آسان گردان
بر این دنیا اجاره نشینم
توای صاحب خانه من
توای همه هستی ووجود من
رحم کن بر جسم نحیف بی توان من
زندگی ام را با بهترین تقدیر نویس
مرگم را بهر خدمت به خودت کن
مرا هرانچنان بیامرز که شایستگی بندگی باشم .
توای هستی من شاکر درگاهت هستم
وراضیا به ارضک وتسلیما به امرک
#به_قلم_خودم
کنیز زهرا ( س)